8.3. تنظیم Hostname و پیکربندی Name Service

هدف از انتصاب نام به نشانی IP آسان کردن یادگیری توسط انسان است. در واقعیت، یک نشانی IP رابط شبکه‌ای را تشخیص می‌دهد که به یک کارت شبکه متصل باشد. از آنجا که هر رایانه می‌تواند چند کارت شبکه داشته باشد، و چند رابط شبکه روی هر کدام، هر رایانه به صورت جداگانه قادر به داشتن چند نام مختلف در سیستم نام دامنه می‌باشد.

هر رایانه، اگرچه، با یک نام اصلی (یا “canonical”) شناخته می‌شود که در فایل /etc/hostname ذخیره شده و توسط اسکریپت‌های راه‌اندازی توسط دستور hostname به کرنل لینوکس منتقل می‌شود. مقدار فعلی در فایل‌سیستم مجازی موجود است و می‌توانید با استفاده از دستور cat /proc/sys/kernel/hostname آن را ببینید.

بازگشت به مقدمات فایل‌سیستم‌های مجازی /proc/ و /sys/

ساختار درختی فایل‌های /proc/ و /sys/ توسط فایل‌سیستم‌های “مجازی” تولید می‌شود. این یک شیوه عملی برای بازیابی اطلاعات از کرنل (با فهرست‌گیری از فایل‌های مجازی) و ارسال اطلاعات به کرنل (با نوشتن روی فایل‌های مجازی) است.

/sys/ به طور مشخص برای دسترسی به اجزای درونی کرنل طراحی شده، به خصوص آن‌هایی که دربرگیرنده دستگاه‌های مختلف روی سیستم هستند. بنابراین، کرنل می‌تواند اطلاعات مختلفی را به نمایش بگذارد؛ وضعیت هر دستگاه (برای نمونه، اگر در حالت صرفه‌جویی انرژی به سر می‌برد)، اینکه یک دستگاه قابل حذف سریع باشد یا خیر و از این قبیل. نکته اینکه /sys/ از کرنل ۲.۶ به بعد وجود دارد.

عجیب اینکه، نام دامنه به شیوه مشابه بالا مدیریت نمی‌شود، بلکه از نام کامل ماشین نشات گرفته که در حین فرآیند تخصیص نام کسب شده است. می‌توانید آن را در فایل /etc/hosts تغییر دهید؛ تنها کافی است نشانی و نام مورد نظر خود را مشابه نمونه زیر وارد کنید:

127.0.0.1     localhost
192.168.0.1   arrakis.falcot.com arrakis

8.3.1. تخصیص نام

مکانیزم تخصیص نام در لینوکس بسیار انعطاف‌پذیر است و می‌تواند از منابع گوناگونی مانند فایل /etc/nsswitch.conf بدست آید. خطی که دربردانده تخصیص نام است hosts می‌باشد. به صورت پیش‌فرض، شامل file dns است، که به معنی دسترسی اولیه سیستم به فایل /etc/hosts سپس سرور نام دامنه است. NIS/NIS+ یا سرور LDAP منابع دیگر تخصیص نام هستند.

8.3.1.1. پیکربندی سرورهای DNS

سرویس نام دامنه (Domain Name Server) یک سرویس توزیع‌شده و سلسله‌مراتبی است که نام‌ها را به نشانی‌های IP و برعکس اختصاص می‌دهد. به طور خاص، می‌تواند یک نام مانند www.eyrolles.com را به نشانی IP 213.244.11.247 تبدیل کند.

برای دسترسی به اطلاعات DNS، یک سرور به خصوص باید وجود داشته باشد. شرکت فالکات سرور مخصوص به خود را دارد، اما یک شخص به احتمال زیاد از سرورهای ارائه شده توسط ISP خود استفاده می‌کند.

DNS سرورهای مورد استفاده در فایل /etc/resolv.conf تعریف شده‌اند که هر یک در خط جداگانه‌ای به همراه nameserver در ابتدا سپس نشانی IP قرار دارند، مانند نمونه زیر:

nameserver 212.27.32.176
nameserver 212.27.32.177
nameserver 8.8.8.8

نکته اینکه فایل /etc/resolv.conf در صورت استفاده از NetworkManager یا پیکربندی DHCP به صورت خودکار بروزرسانی شده و تغییر می‌کند.

8.3.1.2. فایل `/etc/hosts`

اگر در شبکه محلی هم nameserver وجود نداشته باشد کماکان این امکان وجود دارد که یک جدول کوچک از نشانی‌های IP به همراه نام ماشین‌ها در فایل /etc/hosts ایجاد کرد، که معمولا برای ایستگاه‌های شبکه محلی در نظر گرفته شده است. شیوه دستوری این فایل بسیار ساده است: هر خط شامل یک نشانی IP مخصوص به خود به همراه فهرستی از نام‌های تخصیصی به آن است (که اولین آن‌ها مورد تایید قرار می‌گیرد به این معنی که به عنوان نام دامنه ذکر می‌شود).

این فایل در هنگام قطع ارتباط شبکه یا زمانی که سروهای DNS غیرقابل دسترس باشند نیز موجود است، اما تنها زمانی مفید خواهد بود که روی تمام رایانه‌های شبکه موجود باشد. کوچک‌ترین تغییر در آن نیز باید در تمام رایانه‌ها اعمال گردد. به همین دلیل است که /etc/hosts معمولا شامل مهمترین گزینه‌های موجود است.

این فایل برای شبکه‌های کوچکی که به اینترنت متصل نیستند مفید است، اما با افزایش تعداد دستگاه‌ها از ۵ به بالا، توصیه می‌شود که از یک سرور DNS مناسب استفاده گردد.

نکته دورزدن DNS

از آنجا که برنامه‌ها قبل از پرس و جو DNS ابتدا فایل /etc/hosts را بررسی می‌کنند، امکان درج اطلاعات مربوط به برنامه قبل از اینکه از DNS پرس و جو کند وجود دارد، که با این روش می‌توان شیوه متداول استفاده از DNS را دور زد.

زمانی که تغییرات مربوط به DNS اعمال نمی‌شوند، برای بررسی اتصال به یک وبسایت با نام مشخص، می‌توان از این روش استفاده کرد.

یک امکان استفاده دیگر هدایت ترافیک مورد نظر یک دستگاه به سیستم خود است. برای نمونه، نام سرورهایی که دارای خدمات تبلیغاتی هستند به نوعی می‌تواند تغییر کند که این تبلیغات آزاردهنده دیگر به دستگاه کاربر هدایت نشوند.