در ابتدا بیایید به مورد خاص توزیع آزمایشی نگاهی بیندازیم: این گروهی است از بسته‌های دبیان که شامل نرم‌افزارهای در حال توسعه هستند، نه آن‌هایی که کامل شده‌اند، همانطور که از نامش مشخص است. هر نرم‌افزاری از این مرحله عبور نمی‌کند؛ برخی توسعه‌دهندگان بسته‌های خود را در اینجا قرار می‌دهند تا از سایر کاربران باتجربه (یا شجاع‌تر) دیدگاهشان را جویا شوند.

در غیر اینصورت، این توزیع به صورت عمده شامل تغییرات مهمی در بسته‌های پایه است که یکپارچه‌سازی آن‌ها در ناپایدار با باگ‌های جدی می‌تواند تاثیرات مخربی به همراه داشته باشد. بنابراین، یک توزیع کاملاً ایزوله به حساب می‌آید، بسته‌های آن هیچگاه به نسخه‌های دیگر مهاجرت نمی‌کنند (مگر تحت نظارت توسعه‌دهنده اصلی یا ftpmasters). همچنین یک محیط جداگانه نیز به حساب نمی‌آید: تنها قسمتی از بسته‌های موجود در توزیع آزمایشی حاضر هستند و شامل سیستم پایه دبیان نمی‌باشد. این توزیع در مقایسه با یک توزیع جداگانه دیگر مانند ناپایدار معنا پیدا می‌کند.

بیایید به وضعیت یک بسته معمولی باز گردیم. فرد مسئول آن، یک بسته اولیه ایجاد می‌کند که برای نسخه ناپایدار کامپایل می‌شود و روی سرور ftp-master.debian.org قرار می‌گیرد. اولین رویداد، شناسایی و اعتبارسنجی بسته از طرف ftpmasters خواهد بود. سپس نرم‌افزار در توزیع ناپایدار قرار می‌گیرد که توزیع “محبوب” کاربرانی است که علاقه دارند از آخرین قابلیت‌های نرم‌افزار بدون نگرانی از باگ‌های جدی استفاده نمایند. آن‌ها برنامه را پیدا کرده و اقدام به تست (آزمون) آن می‌نمایند.

اگر در این مرحله باگی پیدا کنند، آن را به مسئول بسته گزارش می‌کنند. مسئول بسته آنگاه نسخه‌های بروزتری ارائه می‌دهد، که آن‌ها در سرور اصلی آپلود می‌کنند.

Every newly updated package is updated on all Debian mirrors around the world within six hours. The users then test the corrections and search for other problems resulting from the modifications. Several updates may then occur rapidly. During these times, autobuilder robots come into action. Most frequently, the maintainer has only one traditional PC and has compiled their package on the amd64 (or i386) architecture (or they opted for a source-only upload, thus without any precompiled package); the autobuilders take over and automatically compile versions for all the other architectures. Some compilations may fail; the maintainer will then receive a bug report indicating the problem, which is then to be corrected in the next versions. When the bug is discovered by a specialist for the architecture in question, the bug report may come with a patch ready to use.

اندکی بعد، بسته به بلوغ نسبی می‌رسد؛ روی تمام معماری‌ها کامپایل می‌شود و شامل تغییرات بجای مانده نخواهد بود. اینجاست که برای قرار گرفتن در توزیع تحت‌آزمون به عنوان کاندید انتخاب می‌شود - گروهی از بسته‌های ناپایدار که بر اساس شرایط کیفی خاصی انتخاب شده‌اند. هر روزه یک برنامه به صورت خودکار بسته‌های مورد نیاز برای قرار گرفتن در شاخه تحت‌آزمون را انتخاب می‌کند، بر اساس عنصرهایی که سطح خاصی از کیفیت برنامه را تضمین می‌نمایند:

این سیستم مشخصاً بدون خطا نخواهد بود؛ باگ‌های اساسی معمولاً در بسته‌های موجود در شاخه تحت‌آزمون پیدا می‌شوند. هنوز، شاخه تحت‌آزمون نسبت به ناپایدار مشکلات کمتری ایجاد می‌نماید که برای بسیاری مقایسه مناسبی بین پایداری و تازگی به حساب می‌آید.

بیایید فرض کنیم که هم اکنون بسته ما در شاخه تحت‌آزمون قرار دارد. تا آنجا که امکان ارتقاء وجود دارد، فرد مسئول بسته باید این فرآیند را ادامه دهد و آن را از شاخه ناپایدار پیگیری مجدد نماید (اما اضافه‌شدن آن به شاخه تحت‌آزمون به صورت عمومی سریع‌تر است: مگر اینکه بصورت اساسی تغییر کرده باشد، با اینکه تمام وابستگی‌هایش موجود باشد). زمانی که به نقطه انتهایی نزدیک می‌شود، کار مسئول بسته تقریباً تمام شده است. گام بعدی اضافه‌شدن به توزیع پایدار است، که در حقیقت یک کپی ساده از شاخه تحت‌آزمون انتخاب شده توسط مدیر انتشار است. در حالت ایده‌آل، این انتخاب زمانی صورت می‌گیرد که نصب‌کننده آمادگی کامل داشته باشد و زمانی که هیچ مشکلی در شاخه تحت‌آزمون باعث باگ‌های اساسی نگردد.

از آنجا که این لحظه هیچگاه به حقیقت نمی‌پیوندد، در عمل دبیان باید با آن سازش کند: حذف بسته‌هایی که مسئول آن در زمان مقرر نتوانسته است مشکلات موجود را رفع کند یا توافق با انتشار توزیعی که شامل هزاران باگ در برنامه‌هایش است. مدیر انتشار قبل از این یک بازه زمانی ثابت شده را در نظر گرفته است، که در طی آن هر بروزرسانی برای شاخه تحت‌آزمون باید پذیرفته شود. هدف از اینکار پیشگیری از نسخه جدید و باگ‌های مربوط به آن است، و تنها پذیرش بروزرسانی‌هایی که منجر به رفع باگ‌ها می‌گردند.

After the release of a new stable version, the Stable Release Managers manage all further development (called “revisions”, ex: 7.1, 7.2, 7.3 for version 7). These updates systematically include all security patches. They will also include the most important corrections (the maintainer of a package must prove the gravity of the problem that they wish to correct in order to have their updates included).

At the end of the journey, our hypothetical package is now included in the stable distribution. This journey, not without its difficulties, explains the significant delays separating the Debian Stable releases. This contributes, over all, to its reputation for quality. Furthermore, the majority of users are satisfied using one of the three distributions simultaneously available. The system administrators, concerned above all about the stability of their servers, don't need the latest and greatest version of GNOME; they can choose Debian Stable, and they will be satisfied. End users, more interested in the latest versions of GNOME or KDE Plasma than in rock-solid stability, will find Debian Testing to be a good compromise between a lack of serious problems and relatively up to date software. Finally, developers and more experienced users may blaze the trail, testing all the latest developments in Debian Unstable right out of the gate, at the risk of suffering the headaches and bugs inherent in any new version of a program. To each their own Debian!

هر نسخه پایدار شامل چرخه حیاتی تقریباً ۵ ساله است و امکان انتشار نسخه‌های جدید هر ۲ سال یکبار را فراهم می‌آورد، در هر دوره زمانی تنها ۳ انتشار قابل پشتیبانی وجود خواهند داشت. زمانی که یک انتشار پایدار جدید اتفاق می‌افتد، نسخه پیشین به پایدار سابق و نسخه قبل از آن به پایدار قدیم تغییر نام می‌دهد.

پشتیبانی بلند مدت (LTS) دبیان یک رویکرد جدید در پروژه به حساب می‌آید: مشارکت‌کنندگان انفرادی و شرکت‌های گوناگون به یکدیکر پیوستند تا تیم LTS دبیان را تشکیل دهند. نسخه‌های قدیمی‌تر که دیگر تحت حمایت تیم امنیتی دبیان قرار ندارند به این تیم جدید واگذار می‌گردند.

تیم امنیتی دبیان، پشتیبانی امنیتی انتشار پایدار و پایدار سابق دبیان را بر عهده می‌گیرد (اما تنها با فاصله زمانی یک سال با انتشار نسخه پایدار فعلی). این مقدار به سه سال پشتیبانی برای هر نسخه می‌رسد. تیم LTS دبیان (دو) سال باقیمانده از پشتیبانی امنیتی را بر عهده می‌گیرد تا بازه زمانی ۵ ساله را برای کاربران ممکن سازد تا آن‌ها بتوانند از نسخه N به N+2 بروزرسانی کنند.