debian-installer، با طراحی ماژولار و بسیار انعطاف‌پذیر، هدف اول را نشانه گرفته است. شامل طیف گسترده‌ای از حالت‌های نصب می‌شود و به صورت عمومی در فرآیند نصب یک توزیع مشتق را تسهیل می‌سازد.

این انعطاف‌پذیری، که البته آن را خیلی پیچیده نیز می‌سازد، ممکن است برای توسعه‌دهندگانی که تازه با این ابزار آشنا شده‌اند بسیار هراس‌آور باشد؛ اما خواه در محیط گرافیکی یا متنی مورد استفاده قرار گیرد، تجربه کاربری یکسان خواهد بود. تلاش بسیاری صورت گرفته است تا تعداد پرسش‌های زمان نصب به حداقل کاهش یابد، به طور خاص و به لطف نرم‌افزار خودکار شناسایی سخت‌افزار.

شایان ذکر است که بدانید توزیع‌های مشتق‌شده از دبیان، در این جنبه بسیار متفاوت عمل ‌می‌کنند و نصب‌کننده محدودتری در اختیار کاربران می‌گذارند (که معمولاً تنها معماری‌های i386 و amd64 را شامل می‌شود) اما کاربر-پسند بودن برای افراد تازه‌کار. از طرف دیگر، آن‌ها معمولاً از دور ماندن نسبت به بسته‌های موجود در پروژه دبیان به منظور دسترسی به طیف گسترده‌ای از نرم‌افزار و عدم انطباق با نسخه‌های گوناگون، دوری می‌کنند.

Quantitatively, Debian is undeniably the leader in this respect, with over 25,000 source packages. Qualitatively, Debian’s policy and long testing period prior to releasing a new stable version justify its reputation for stability and consistency. As far as availability, everything is available on-line through many mirrors worldwide, with updates pushed out every six hours.

Many retailers sell DVD-ROMs on the Internet at a very low price (often at cost), the “images” for which are freely available for download. There is only one drawback: the low frequency of releases of new stable versions (their development sometimes takes more than two years), which delays the inclusion of new software.

بسیاری از برنامه‌های جدید نرم‌افزار آزاد به سرعت مسیر خود را در نسخه تحت توسعه پیدا می‌کنند که اجازه نصب به آن‌ها داده شود. اگر این فرآیند مستلزم بروزرسانی‌های زیادی برای وابستگی‌های این برنامه‌ها باشد، آنگاه می‌تواند برای نسخه پایدار دبیان مجدداً کامپابل گردد (برای اطلاعات بیشتر در این زمینه فصل 15, Creating a Debian Package را مشاهده کنید).