استفاده از یک رابط گرافیکی برای مدیریت سیستم گزینه جالبی در بسیاری موارد به حساب می‌آید. یک مدیرسیستم الزاما تمام جزئیات پیکربندی تمام سرویس‌ها را نمی‌داند، همیشه نیز زمان کافی برای بررسی مستندات مورد نیاز خود ندارد. یک رابط گرافیکی برای انجام امور مدیریتی می‌تواند زمان برپایی یک سرویس جدید را کاهش دهد. همچنین می‌تواند فرآیند برپایی سرویس‌هایی که دشوار هستند را تسهیل بخشد.
چنین رابطی یک ابزار میانی به حساب می‌آید، اما گزینه نهایی نیست. در تمام موارد، مدیرسیستم باید با جنبه‌های گوناگون آن آشنا باشد تا بتواند مشکلات را به راحتی عیب‌زدایی کند.
از آنجا که هیچ رابط گرافیکی کاملی وجود ندارد، ممکن است بخواهید گزینه‌های مختلفی را امتحان کنید. البته اینکار تا آنجا که ممکن است نباید انجام شود، چرا که رابط‌های گوناگون شیوه‌هایی متفاوتی را برای حل مساله بیان می‌کنند. حتی اگر در انجام امور خیلی انعطاف‌پذیر باشند و به فایل پیکربندی به عنوان منبع نگاه کنند، همیشه نمی‌توانند تغییرات خارجی اعمال شده روی آن را مدیریت کنند.
9.4.1. مدیریت سیستم با استفاده از یک رابط تحت-وب: webmin
این گزینه، بودن شک، یکی از موفق‌ترین رابط‌های مدیریتی سیستم به شمار می‌رود. یک سیستم ماژولار است که از طریق مرورگر مدیریت می‌گردد که قسمت اعظمی از تنظیمات و ابزارها را شامل می‌شود. علاوه بر این، قابلیت چند زبانه بودن دارد که می‌تواند در هر زبانی استفاده گردد.
متاسفانه، webmin دیگر بخشی از دبیان نیست. مدیربسته دبیان آن - Jaldhar H. Vyas - بسته‌های تولیدشده خود را به دلیل اینکه زمان کافی برای بهبود عملکرد و کیفیت آن را نداشت حذف کرد. تا کنون هیچکس به صورت رسمی توسعه آن را قبول نکرده است، بنابراین Jessie شامل بسته‌ای به نام webmin نیست.
اگرچه، یک بسته غیررسمی روی وبسایت webmin.com موجود است. برخلاف بسته‌های اصلی دبیان، این بسته ساختاری یکپارچه دارد؛ تمام ماژول‌های پیکربندی آن به صورت پیش‌فرض نصب و فعال می‌شوند، با اینکه ممکن است سرویس متناظر با آن‌ها روی سیستم موجود نباشد.
Webmin از طریق یک رابط وب استفاده می‌شود، اما برای استفاده نیاز به سرور آپاچی ندارد. در حقیقت، این نرم‌افزار یک وب‌سرور کوچک مخصوص به خود را دارد. این سرور به صورت پیش‌فرض به پورت ۱۰۰۰۰ گوش می‌دهد و درخواست‌های امن HTTP را می‌پذیرد.
ماژول‌های داخل آن شامل سرویس‌های بسیار متنوعی هستند، از جمله:
تمام سرویس‌های پایه: ایجاد کاربران و گروه‌ها، مدیریت فایل‌های crontab، اسکریپت‌های راه‌انداز، مشاهده فایل‌های گزارش و از این قبیل.
bind: پیکربندی سرور DNS (نام سرویس)؛
postfix: پیکربندی سرور SMTP (ایمیل)؛
inetd: پیکربندی ابر-سرور inetd؛
quota: مدیریت فضای دیسک کاربر؛
dhcpd: پیکربندی سرور DHCP؛
proftpd: پیکربندی سرور FTP؛
samba: پیکربندی سرور فایل Samba؛
software: نصب و حذف نرم‌افزار از بسته‌های دبیان و بروزرسانی سیستم.
رابط مدیریتی توسط یک مرورگر وب از نشانی https://localhost:10000 قابل دسترس است. آگاه باشید! تمام ماژول‌ها به طور مستقیم قابل استفاده نیستند. بعضی وقت‌ها نیاز است که مسیر فایل‌های پیکربندی و برنامه‌های اجرایی به خصوصی را برای آن‌ها مشخص کنید. معمولا سیستم هر گاه نتواند یک ماژول خواسته شده را فعال کند از شما به شکل محترمانه‌ای پرسش‌های خود را مطرح می‌کند.
9.4.2. پیکربندی بسته‌ها: debconf
بسیاری از بسته‌ها هنگام فرآیند نصب توسط ابزار Debconf پس از پرسیدن چند پرسش پیکربندی می‌شوند. این بسته‌ها مجدد می‌توانند با استفاده از دستور dpkg-reconfigure package پیکربندی گردند.
در اکثر موارد، این تنظیمات بسیار ساده هستند؛ تنها تعداد معدودی متغیر در فایل‌های پیکربندی تغییر می‌کنند. این متغیرها اغلب بین دو خط “علامت‌گذاری” می‌شوند تا پیکربندی مجدد بسته تنها در قسمت مربوطه اعمال شود. در سایر موارد، پیکربندی مجدد در صورت مشاهده تغییرات دستی در فایل‌های پیکربندی، هیچ تغییری را انجام نمی‌دهد (چرا که اسکریپت نمی‌تواند تشخیص دهد که تغییرات خود منجر به اختلال در سیستم موجود می‌گردد یا خیر).
