dpkg
میتواند طوری تنظیم شود که برای تغییر یک گزینه پیکربندی نیازی به تاییدیه کاربر نداشته باشد (با استفاده از گزینه --force-confdef --force-confold
). این تعامل، میتواند سه منبع دیگر نیز داشته باشد: برخی از خود APT میآیند، برخی توسط debconf
مدیریت میشوند و برخی نیز در خط فرمان با استفاده از اسکریپتهای پیکربندی صورت میپذیرند.
-y
(یا --assume-yes
) به APT میگوید پاسخ تمام پرسشها را مثبت فرض کند.
debconf
جزئیات بیشتری لازم است. این برنامه، در حقیقت برای کنترل میزان ارتباط و حجم پرسشهای مربوط به یک بسته از کاربر به همراه چگونگی نحوه نمایش آن طراحی شده است. به همین دلیل است که پیکربندی آن نیازمند تعیین اولویت برای پرسشها است؛ تنها پرسشهایی که بالاتر از حداقل اولویت تعریف شده باشند، نمایش مییابند. debconf
برای پرسشهایی که تصمیم به نشان دادنشان ندارد از پاسخ پیشفرض (که نگهدارنده بسته تعریف کرده است) استفاده میکند.
noninteractive
را انتخاب کنید، تمام تعاملات با کاربر غیر فعال میشود. اگر بستهای تلاش کند که اطلاعات مهمی را به کاربر نشان دهد، از طریق ایمیل به مدیرسیستم اطلاع داده میشود.
debconf
، از ابزار dpkg-reconfigure
موجود در بسته debconf استفاده کنید؛ دستور مورد نظر عبارت است از dpkg-reconfigure debconf
. نکته اینکه مقادیر تنظیمشده به صورت موقت میتوانند با استفاده از متغیرهای محیطی هر زمان که لازم باشد، تغییر یابند (برای نمونه متغیر DEBIAN_FRONTEND
رابط کاربری را کنترل میکند که مستندات آن در debconf(7) آمده است).
dpkg
اجرا میشوند. متاسفانه روش استاندارد و پاسخ سراسری برای مدیریت آنها وجود ندارد.
/dev/null
به سمت آن با استفاده از دستور command </dev/null
است یا استفاده از تعداد نامحدودی newline. هیچ یک از این شیوهها ۱۰۰٪ قابل اعتماد نیستند، اما معمولا منجر به استفاده از پاسخ پیشفرض میگردند چرا که اکثر اسکریپتها عدم پاسخ به پرسشها را به منزله پاسخ پیشفرض میدانند.