Debian developers have various responsibilities, and as official project members, they have great influence on the direction the project takes. A Debian developer is generally responsible for at least one package, but according to their available time and desire, they are free to become involved in numerous teams, acquiring, thus, more responsibilities within the project.

Package maintenance is a relatively regimented activity, very documented or even regulated. It must, in effect, comply with all the standards established by the Debian Policy. Fortunately, there are many tools that facilitate the maintainer's work. The developer can, thus, focus on the specifics of their package and on more complex tasks, such as squashing bugs.

The Policy, an essential element of the Debian Project, establishes the norms ensuring both the quality of the packages and perfect interoperability of the distribution. Thanks to this Policy, Debian remains consistent despite its gigantic size. This Policy is not fixed in stone, but continuously evolves thanks to proposals formulated on the debian-policy@lists.debian.org mailing list. Amendments that are agreed upon by all interested parties are accepted and applied to the text by a small group of maintainers who have no editorial responsibility (they only include the modifications agreed upon by the Debian developers that are members of the above-mentioned list). You can read current amendment proposals on the bug tracking system:

خط‌مشی، همچنین شامل جنبه‌های فنی بسته‌بندی نرم‌افزار نیز می‌شود. اندازه پروژه می‌تواند مشکلاتی در رابطه با سازماندهی آن بوجود آورد؛ این مسائل توسط قانون اساسی دبیان مورد ارزیابی قرار می‌گیرند، که ساختار و ابزار مورد نیاز تصمیم‌گیری را فراهم می‌آورد. به عبارت دیگر، یک سامانه قانون‌گذاری رسمی.

این قانون اساسی تعدادی نقش و موقعیت را تعریف می‌کند، به علاوه مسئپولیت‌ها و قدرت اجرایی برای هر کدام. این نکته بسیار حائز اهمیت است که بدانیم توسعه‌دهندگان دبیان همیشه قدرت تصمیم‌گیری نهایی را در اختیار دارند با یک رای مبتنی بر اکثریت، که در آن ۷۵٪ از آرا جهت ایجاد تغییرات بنیادین مورد نیاز است (مانند تغییراتی که اسناد مرتبط با بنیاد را شامل می‌شوند). اگرچه، توسعه‌دهندگان به صورت سالیانه یک “رهبر” را به نمایندگی خود و برای ارتباط با تیم‌های گوناگون، انتخاب می‌کنند. این انتخاب شامل گفتگوهای جدی در طول زمان است. نقش این رهبر به صورت رسمی در هیچ سندی ذکر نشده است: کاندیدای این سمت، تعریف خود را از موقعیت انتخابی ارائه می‌دهد. در عمل، نقش‌های مرتبط با رهبر شامل تعامل با رسانه‌های مختلف، هماهنگی بین تیم‌های “داخلی” و ارائه راهنمایی‌های کلی در قبال پروژه‌ای است که توسعه‌دهندگان مربوط به آن هستند: افکار و ایده‌های رهبر (DPL) به طور ضمنی توسط اکثریت اعضای پروژه مورد تایید قرار می‌گیرد.

به طور خاص، رهبر قدرت حقیقی دارد؛ رای اوست که تعیین‌کننده رای‌های مساوی است؛ همچنین می‌تواند تصمیماتی بگیرد که هم اکنون تحت قدرت اجرایی هیچ فرد دیگری نیست و می‌توانند بخشی از مسئولیت‌های آنان را برعهده بگیرند.

Since its inception, the project has been successively led by Ian Murdock, Bruce Perens, Ian Jackson, Wichert Akkerman, Ben Collins, Bdale Garbee, Martin Michlmayr, Branden Robinson, Anthony Towns, Sam Hocevar, Steve McIntyre, Stefano Zacchiroli, Lucas Nussbaum, Mehdi Dogguy and Chris Lamb.

قانون اساسی همچنین شامل یک “کمیته فنی” نیز هست. نقش اساسی این کمیته، تصمیم‌گیری در حالت‌هایی است که توسعه‌دهندگان نسبت به آن نظر واحدی ندارند. در غیر اینصورت، این کمیته نقش مشورتی برای تمام توسعه‌دهندگانی را بازی می‌کند که نسبت به مسئولیت‌های خود قادر به تصمیم‌گیری نهایی نیستند. لازم به ذکر است که این کمیته تا زمانی که از آن دعوت به همکاری نشود، فعالیتی انجام نمی‌دهد.

در نهایت، قانون اساسی موقعیت یک “دبیر پروژه” را تعیین می‌کند، کسی که مسئول سازماندهی رای‌های گوناگون و تصمیمات عمومی است.

The “general resolution” procedure is fully detailed in the constitution, from the initial discussion period to the final counting of votes. The most interesting aspect of that process is that when it comes to an actual vote, developers have to rank the different ballot options between them and the winner is selected with a Condorcet method (more specifically, the Schulze method). For further details see:

حتی اگر این قانون اساسی مشابهتی با دموکراسی داشته باشد، واقعیت روزانه چیز دیگری می‌گوید: دبیان به صورت طبیعی از قوانین نرم‌افزار آزاد در رابطه با do-ocracy تبعیت می‌کند: کسی که کاری انجام می‌دهد، تصمیمات مربوط به چگونگی انجام آن را نیز بر عهده دارد. زمان بسیار زیادی می‌تواند تلف شود اگر بابت حل هر مساله، روش‌های گوناگونی مطرح شود؛ راه حل انتخاب شده اولین موردی خواهد بود که هم کاربردی باشد هم راضی‌کننده... که از زمان گذاشتن فردی شایسته برای حل آن مشکل بیرون می‌آید.

این تنها راهی است که می‌توان کسی را جذب کرد: انجام کاری مفید و نمایش اینکه این کار ممکن است. بسیاری از تیم‌های “مدیریتی” دبیان همکار جدید می‌پذیرند، به خصوص داوطلبانی که شایستگی خود را از قبل ثابت کرده باشند. طبیعت عمومی کاری که در این تیم‌ها انجام می‌شود این امکان را برای مشارکت‌کنندگان جدید بوجود می‌آورد که بدون دسترسی خاصی به پروژه کمک کنند. این همان دلیلی است که همکاری در دبیان با نام “شایسته‌سالاری” شناخته می‌شود.

این شیوه اجرایی موثر، کیفیت مشارکت‌کنندگان در تیم‌های “کلیدی” دبیان را تضمین می‌کند. این روش به هیچ وجه کامل نیست و افرادی وجود دارند که آن را قبول نداشته باشند. انتخاب توسعه‌دهندگانی که در تیم‌ها مورد پذیرش واقع شدند ممکن است دلخواه به نظر آید یا حتی غیرعادلانه. علاوه بر این، هر کسی تعریف یکسانی از سرویس‌‌های مورد انتظار این تیم‌ها را ندارد. برای برخی تیم‌ها، انتظار هشت روزه برای ایجاد یک بسته جدید دبیان غیرقابل قبول، در صورتی که برای سایر تیم‌ها، این انتظار بدون هیچ مشکلی تا سه هفته به طول می‌انجامد. به همین دلیل، ناراضایتی‌های مداومی در رابطه با “کیفیت خدمات” برخی از این تیم‌ها وجود دارد.

ممکن است تعجب کنید که آیا نامی از کاربران به عنوان افرادی که در پروژه مشارکت می‌کنند آورده می‌شود یا خیر، پاسخ یک بله قطعی است: کاربران نقش حیاتی در پروژه ایفا می‌کنند. جدای از “غیرفعال” بودن برخی، تعدادی از کاربران نسخه‌های تحت توسعه از دبیان را آزمون می‌کنند و گزارش خرابی آن را ارائه می‌دهند. برخی نیز گام را فراتر گذاشته و ایده‌هایی نوین ارائه می‌دهند، با گزارش باگ در سطح “wishlist” یا حتی اصلاحاتی برای سورس کد با نام “patch” ارائه می‌دهند (به قسمت بازگشت به مقدمات Patch, راهی برای ارسال وصله مراجعه کنید).

Additionally, numerous satisfied users of the service offered by Debian like to make a contribution of their own to the project. As not everyone has appropriate levels of expertise in programming, they may choose to assist with the translation and review of documentation. There are language-specific mailing lists to coordinate this work.

$ diff -u file.old file.new >file.patch

$ patch -p0 file.old <file.patch

تمام این مکانیزم‌های مشارکت توسط رفتار کاربران بهینه شده است. جامعه‌کاربری، تنها افراد منزوی با ابزارهای خاص خود نیستند، بلکه به معنای حقیقی کلمه جامعه کاربری هستند که می‌توانند با یکدیگر تبادل سازنده داشته باشند. ما به طور خاص به فعالیت چشمگیر در میلینگ لیست مخصوص به کاربران صحبت می‌کنیم، debian-user@lists.debian.org (برای اطلاعات بیشتر به فصل 7, حل مشکلات و یافتن اطلاعات مرتبط مراجعه کنید).

نه تنها کاربران در مسائل فنی که مستقیم آن‌ها را درگیر می‌کند، به یکدیگر (و سایرین) یاری می‌رسانند، بلکه درباره مشارکت در دبیان و پیشبرد اهداف آن نیز همکاری دارند - گفتگوهایی که معمولا به پیشنهادهای سازنده ختم می‌شود.

از آنجایی که دبیان هزینه‌ای بابت بازاریابی خود انجام نمی‌دهد، کاربران آن نقش مهمی در این زمینه ایفا می‌کنند، به خصوص انتشار زبانی موضوعات مرتبط با پروژه دبیان.

این شیوه به خوبی عمل می‌کند، چراکه کاربران دبیان در هر سطحی از جامعه نرم‌افزار آزاد وجود دارند: از فستیوال‌های نصب گرفته (کارگاه‌هایی که کاربران قدمی‌تر، جدیدترها را در فرآیند نصب یاری می‌کنند) که توسط لاگ‌ها یا “گروه‌های کاربری لینوکس” سازماندهی می‌شوند تا کنفرانس‌های بزرگ دنیای فناوری که در آن‌ها از لینوکس و ابزار مرتبط بسیار استفاده می‌شود.

Volunteers make posters, brochures, stickers, and other useful promotional materials for the project, which they make available to everyone, and which Debian provides freely on its website and on its wiki:

دبیان از همان ابتدا بر مفهوم بسته‌های سورس، بنیان‌گذاری شده بود، که هر یک گروهی از توسعه‌دهندگان مربوط به خود را داشت. بسیاری از تیم‌ها به مرور زمان با یکدیگر تلفیق شده‌اند، تا از مدیریت زیرساخت، راهبری فعالیت‌هایی که به یک بسته خاص تعلق ندارند (تضمین کیفیت، خط‌مشی دبیان، نصب‌کننده و ...) اطمینان یابند، با استفاده از آخرین تیم‌هایی که پیرامون پروژه‌های جانبی شکل می‌گیرند.