این گام با اینکه ساده به نظر می‌رسد، اما ضروری است. یک مدیر سیستم جدی نقش تمام سرورهای تحت کنترلش را می‌داند، اما این نقش‌ها می‌توانند تغییر یابند و گاهی اوقات کاربران باتجربه ممکن است خدمات “عجیب و غریب” را اضافه کنند. اطلاع از وجود این خدمات به شما اجازه تصمیم‌گیری می‌دهد تا اینکه به طور اتفاقی همه را پاک کنید.

به همین منظور، بهتر است که کاربران خود را قبل از مهاجرت آگاه سازید. برای مشارکت آن‌ها در پروژه، نصب اکثر برنامه‌های آزاد روی میزکارشان قبل از مهاجرت کار خوبی بنظر می‌رسد، برنامه‌هایی که بعداً با آن‌ها سر و کار خواهند داشت پس از مهاجرت به دبیان؛ بهترین نمونه‌ها عبارتند از لیبره آفیس و مجموعه موزیلا.

$ nmap mirwiz
Starting Nmap 7.40 ( https://nmap.org ) at 2017-06-06 14:41 CEST
Nmap scan report for mirwiz (192.168.1.104)
Host is up (0.00062s latency).
Not shown: 992 closed ports
PORT     STATE SERVICE
22/tcp   open  ssh
25/tcp   open  smtp
80/tcp   open  http
111/tcp  open  rpcbind
139/tcp  open  netbios-ssn
445/tcp  open  microsoft-ds
5666/tcp open  nrpe
9999/tcp open  abyss

Nmap done: 1 IP address (1 host up) scanned in 0.06 seconds

منطقی است که از فایل‌های پیکربندی سرویس موجود که قصد جایگزین کردن آن با سرویس جدیدی را داریم، پشتیبان تهیه کنیم. حداقل می‌توان یک کپی از تمام فایل‌های پیکربندی برای هر سرویس را تهیه کرد.

برای ماشین‌های یونیکس، فایل‌های پیکربندی معمولاً در مسیر /etc/ قرار دارند، اما ممکن است در یک زیرمجموعه از /usr/local/ نیز قرار بگیرند. این مورد از برنامه‌هایی که مستقیماً از سورس کامپایل می‌شوند صدق می‌کند، جدای از بسته‌های موجود. در بعضی موارد، ممکن است این فایل‌ها را در /opt/ نیز پیدا کنید.

برای سرویس‌هایی که با مدیریت داده سروکار دارند (مانند پایگاه‌داده‌ها)، به شدت توصیه می‌شود که تمام داده موجود در یک قالب استاندارد که توسط نرم‌افزار جدید خوانده خواهد شد، خروجی گرفته شود. چنین قالبی معمولاً به صورت متنی و مستندسازی شده است؛ برای نمونه، ممکن است یک فایل SQL از پایگاه‌داده یا یک فایل LDIF از سرور LDAP باشد.

هر نرم‌افزار سرور متفاوت است و عملاً ممکن نیست که بتوان به تمام جزیئات این نرم‌افزارها اشاره کرد. به مستندات نرم‌افزار موجود و جدید جهت درک درستی از قالب‌های استاندارد ورودی و خروجی مراجعه کنید و آن‌هایی که نیاز به تغییرات دستی دارند. مطالعه این کتاب پیکربندی برنامه‌های اصلی سرور در لینوکس را برای شما روشن می‌سازد.

برای نگهداری موثر آن، کسی ممکن است ماشین موجود که دبیان روی آن نصب شده است را تحلیل کند.

اولین فایلی که باید بررسی شود /etc/debian_version است، که معمولاً نسخه دبیان نصب شده روی سیستم را نشان می‌دهد (که جزو بسته base-files است). اگر نشانه‌هایی از codename/sid بود بدین معنی است که سیستم با استفاده از بسته‌های موجود در توزیع در حال توسعه (خواه تحت‌آزمون یا ناپایدار) بروزرسانی شده است.

برنامه apt-show-versions (از بسته دبیان با همین نام) فهرست بسته‌های نصب شده را بررسی کرده و نسخه‌های موجود را شناسایی می‌کند. برای این منظور، از aptitude نیز می‌توان استفاده کرد، البته به شکل دیگری.

نگاهی بر فایل /etc/apt/sources.list (و دایرکتوری /etc/apt/sources.list.d/) نشان می‌دهد که بسته‌های نصب شده از چه منبعی می‌آیند. اگر منابع نامشخص فراوانی در این فایل وجود داشت، مدیر سیستم می‌تواند سیستم را از دوباره نصب کرده تا با اینکار حداکثر سازگاری نرم‌افزاری با دبیان را ممکن سازد.

فایل /sources.list یک نشانگر خوب است: اکثر مدیر سیستم‌ها، به صورت توضیحات متنی، فهرستی از منابع APT که در گذشته استفاده می‌کردند را در آن ذخیره می‌کنند. اما نباید فراموش کنید که منابع گذشته ممکن است حذف شده باشند، و بسته‌های دلخواهی که به صورت دستی از اینترنت دریافت شده‌اند، ممکن است روی سیستم نصب باشند (با استفاده از دستور dpkg). در این مورد، ماشین از هدف اصلی در “استاندارد” دبیان دور شده است. اینجاست که باید به هر نشانه از وجود بسته‌های خارج از سیستم دبیان توجه کنید (وجود فایل‌های deb در مسیرهای نامتعارف، شماره نسخه‌ بسته با یک پسوند اضافی نشانگر وجود بسته از جارج از چارچوب دبیان می‌دهد مانند ubuntu یا lmde).

در همین راستا، بررسی محتوای دایرکتوری /usr/local/ نیز جالب بنظر می‌رسد، که هدفش نگهداری از برنامه‌هایی است که به صورت دستی کامپایل و نصب شده‌اند. فهرست نرم‌افزارهای نصب‌شده در این روش آموزنده است، چراکه نشان می‌دهد چرا از بسته‌های موجود در سیستم دبیان استفاده نشده است، اگر چنین بسته‌ای وجود داشته باشد.

زمانی که تمام اطلاعات مورد نیاز درباره سرور کنونی بدست آمد، می‌توانیم آن را خاموش کرده و فرآیند نصب دبیان را أغاز نماییم.

برای انتخاب نسخه مناسب، باید از معماری رایانه خبر داشته باشیم. اگر یک رایانه رومیزی استاندارد است، به احتمال زیاد از amd64 (یا i386 برای سیستم‌های قدیمی‌تر) استفاده می‌کند. در سایر موارد، احتمالات موجود را می‌توان با استفاده از سیستم قبلی بدست آورد.

... کامل نیست ولی ممکن است بدرد بخورد. در هر صورت، مستندات رسمی موجود با رایانه، قابل اطمینان‌ترین منبع برای کسب این اطلاعات است.

زمانی که دبیان نصب می‌شود، باید تک به تک تمام سرویس‌هایی که این رایانه از آن‌ها میزبانی می‌کند را نصب و پیکربندی کنیم. پیکربندی جدید باید بر اساس نیازهای موجود در پیکربندی سابق صورت گیرد تا فرآیند مهاجرت آسان‌تر دنبال شود. تمام اطلاعاتی که در گام‌های قبل جمع‌آوری گردیده‌اند برای ببا موفقیت اجرا کردن این قسمت، کاربردی خواهند بود.

قبل از ورود به این تمرین، به شدت توصیه می‌شود که باقی کتاب را بخوانید. پس از مطالعه آن است که می‌توانید به درک درستی از چگونگی پیکربندی سرویس‌های مورد نیاز دست یابید.