13.9. شبیه‌سازی ویندوز: Wine
برخلاف تلاش‌های اشاره شده در قسمت قبل، هنوز ابزارهای متعددی هستند که هیچ جایگزین معادلی در لینوکس ندارند یا برای آن‌ها نسخه اصلی کاملا مورد نیاز است. در اینجاست که سیستم‌های شبیه‌ساز ویندوز بکار می‌آیند. شناخته‌شده‌ترین این سیستم‌ها Wine نام دارد.
بیایید با یک یادآوری شروع کنیم: شبیه‌سازی امکان اجرای یک برنامه (که برای سیستم هدف طراحی شده است) را روی سیستم میزبان می‌دهد. نرم‌افزار شبیه‌ساز با استفاده از سیستم میزبان، جایی که برنامه در آن اجرا می‌شود، سعی می‌کند تا ویژگی‌های مورد نیاز سیستم هدف را تقلید کند.
اکنون بیایید بسته‌های مورد نیاز را نصب کنیم (ttf-mscorefonts-installer در قسمت contrib قرار دارد):
# apt install wine ttf-mscorefonts-installer
در یک سیستم ۶۴ بیت (amd64)، اگر برنامه‌های ویندوز شما به صورت ۳۲ بیت باشند، آنگاه باید قابلیت multi-arch را به منظور نصب wine32 از معماری i386 فعال کنید (
قسمت 5.4.5, “پشتیبانی از چند-معماری”
را مشاهده کنید).
کاربر سپس باید با اجرای winecfg پیکربندی نگاشت مکان‌های (دبیان) مشخص به درایو‌های (ویندوز) موجود را انجام دهد. winecfg دارای پیشفرض‌های معقولی است که می‌تواند چندین درایو را به صورت خودکار تشخیص دهد؛ به یاد داشته باشید که در صورت راه‌اندازی-دوگانه سیستم، نباید درایو C: را به جایی که پارتیشن ویندوز در دبیان متصل شده است نگاشت کنید چرا که Wine ممکن است برخی داده‌های موجود آن پارتیشن را بازنویسی کند که اینکار به غیر قابل استفاده شدن ویندوز می‌انجامد. سایر تنظیمات می‌توانند مقدار پیشفرض خود را داشته باشند. برای اجرای برنامه‌های ویندوز، ابتدا نیاز دارید که نصب‌کننده (ویندوزی) آن‌ها را از طریق Wine و با استفاده از دستوری مانند wine .../setup.exe فراخوانی کنید؛ زمانی که برنامه نصب شد با استفاده از wine .../program.exe می‌توانید آن را اجرا کنید. مکان دقیق فایل program.exe بستگی به موقعیت نگاشت درایو C: دارد؛ با این حال، در اکثر موارد، اجرای wine program به سادگی کار می‌کند چرا که برنامه در جایی نصب می‌شود که Wine به دنبال آن می‌گردد.
به یاد داشته باشید که نباید روی Wine (یا راهکارهای مشابه) بدون آزمون واقعی نرم‌افزار حساب باز کنید: تنها یک آزمون واقع‌گرا مشخص می‌کند آیا شبیه‌سازی کارآمد است یا خیر.
