مفسرهای خط‌فرمان (پوسته‌ها) یکی از اولین راه‌های تعامل کاربر با رایانه هستند و به همین دلیل باید عملکرد ساده و روشنی داشته باشند. بسیاری از آن‌ها امکان فراخوانی اسکریپت‌های راه‌انداز را به منظور پیکربندی محیط خود می‌دهند (کامل‌سازی خودکار، متن روی صفحه و موارد دیگر).
bash به عنوان پوسته استاندارد از فایل /etc/bash.bashrc به عنوان اسکریپ راه‌انداز پوسته‌های “تعاملی” و از فایل /etc/profile برای پوسته‌های “ورودی” استفاده می‌کند.
برای bash، فعال‌سازی “کامل‌سازی خودکار” در فایل /etc/bash.bashrc بسیار مفید است (با استفاده از فعال‌سازی چند خط).
در کنار این اسکریپت‌های متداول، هر کاربر می‌تواند با استفاده از ~/.bashrc و ~/.bash_profile پوسته خود را به صورت جداگانه از سیستم پیکربندی کند. متداول‌ترین این تغییرات افزوده شدن قابلیت نام مستعار است؛ عبارت‌هایی که هنگام اجرا با دستور معادلشان جایگزین می‌شوند که فراخوانی آن دستور بخصوص را سریع‌تر می‌سازند. برای نمونه، شما می‌توانید نام مستعار la را برای دستور ls -la | less بکار گیرید؛ تنها کافی است دستور la را وارد کرده تا محتویات یک دایرکتوری را به صورت خواسته شده مشاهده کنید.
تنظیم متغیرهای مخلی پیش‌فرض یکی از مهم‌ترین عنصرهای پیکربندی در پوسته است. بجز متغیرهایی که مربوط به خود پوسته هستند، قرار دادن آن‌ها در فایل /etc/environment ترجیح داده می‌شود، چرا که توسط بسیاری از برنامه‌ها که پوسته را راه‌اندای می‌کنند بکار می‌رود. متغیرهایی که در این فایل قرار می‌گیرند شامل ORGANIZATION، که معمولا نام شرکت یا سازمان یا HTTP_PROXY، که مکان یک پروکسی وب را شامل می‌شود.
